Belijdenis Catechisatie

Hoe nu verder? Als jongvolwassene sta je regelmatig voor een bepaalde keuze, die je zelfstandig moet maken. Een keuze voor de korte termijn: koop ik dit nu of niet? Ook voor keuzes voor de langere termijn: ga ik deze cursus volgen of niet? Maar ook keuzes met gevolgen voor heel je leven en zelfs je sterven. Een dergelijke keuze is: ga ik nu verder de catechisatie volgen? Je wordt ouder, je leeftijdsgroep op catechisatie wordt kleiner. Hoe nu verder? Nog een jaar naar de ‘gewone’ catechisatie? Dat kan natuurlijk altijd. Daar is niets mis mee. Je moet er innerlijk aan toe zijn. De belijdeniscatechisatie vraagt gemotiveerde inzet. Maar nu het andere: Of maar helemaal niet meer gaan? Een tijd van bezinning, wordt dat nog wel eens genoemd. Meestal suggererend dat dit een tijdelijke zaak is. Terwijl in de praktijk blijkt dat dat meestal een eerste definitieve stap is van afstand nemen, de eigen gemeente uit. Of een stap in de richting van de ‘ruimte’ elders in leer en leven. Nu? Hopelijk weegt voor jou de vraag: zal ik nú – mede gezien mijn leeftijd – de belijdeniscatechisatie gaan volgen? Deze keuze vraagt namelijk voorbereiding, allereerst op je knieën. Een levenskeuze die bewust en weloverwogen gemaakt dient te worden, wil het geen teleurstelling worden voor je zelf en voor je omgeving. Het gaat immers wel om ernst en oprechtheid. Zodat je goed beseft: wat houdt belijdenis doen in? Voor het heden en de toekomst. Je ouders wensen niets liever dan dat je weloverwogen gaat in het spoor dat zij in alle gebrek je hebben voorgehouden. Ten minste… daar mag ik toch van uit gaan? Je ambtsdragers bidden voortdurend dat God je aan Zijn inzettingen zal verbinden, opdat je van ganser harte je bij de gemeente zult voegen. Opdat je een sierlijk gemeentelid zult mogen worden. En vooral dat je in deze weg een levend lid mag worden van Gods kerk. De voorgeslachten hebben gebeden voor het nageslacht dat de God van de geslachten van kind tot kind Zich zal ontfermen over het late nageslacht. Omdat Zijn naam is HEERE. De Verbondsgod, de God van het verleden is zeker Dezelfde als de God van het heden en Die van de toekomst. Of zet jij in dit opzicht een dikke streep onder de generaties? Ten koste van je ziel en jouw nageslacht, dat je nog niet eens hebt? Wat is breken met de waarheid waarin je bent opgevoed toch een ingrijpende breuk. Een pijnlijke ontworteling, die je je hele leven bij blijft, wat je ook mag (gaan) roepen en suggereren. Schakel Breek daarom die band met de God der geslachten en dezelfde waarheid der geslachten toch niet. Kijk, dáárover gaat het nu bij het beantwoorden van de vraag: zal ik naar de belijdeniscatechisatie gaan of niet? Het gaat om jouw hart, je toekomst en om jou als schakel tussen de generaties. In de overdracht van het WOORD der waarheid van kind tot kind, zoals de HEERE dat beloofd heeft te willen zegenen. Wonderlijk is het deze geestelijke eenheid in lijn der geslachten te mogen ervaren. Steeds meer eigenlijk, naar mate je ouder wordt. En dat niet slechts oppervlakkig aan de buitenkant, maar innerlijk en wezenlijk, in leer en leven. Met heel je zijn. Dát gun ik je zo. Daarom vraag ik je ernstig om over de vraag ‘hoe nu verder?’ stil en serieus na te denken. Met het gebed: ‘Heere, wat wilt U dat ik doen zal?’ Wetend, dat ‘niemand zich behoort op zichzelf te houden, …maar dat zij allen schuldig zijn zichzelf bij de kerk te voegen en daarmee te verenigen’. (NGB 28) Wetend, dat je van jezelf er nooit mee ‘klaar’ bent om geloofsbelijdenis af te leggen en je eed te houden. Maar ook wetend dat er geen andere weg is en dat de Heere het zo waard is. Daarom zuchtend om Zijn licht en waarheid, toch maar gaan…. In het verkeer geldt: bij twijfel niet doen. Maar hier geldt: bij twijfel toch maar wél doen. Want de Heere kan de vragen oplossen, die nog open liggen. De Heere geeft wat jou ontbreekt. Zelfs mild en overvloedig, zoals jij van kinds af aan al gezongen hebt met Psalm 81. Daarom toch maar doen! Keus van Ruth Wat zou het groot zijn, dat er door Gods levendmakende genade een keus in je leven zou vallen net als bij Ruth: hoe onzeker ook, hoe buitenstaand ook, hoe rechteloos ook, hoe onkundig ook, toch gaan in Gods weg, wandelen met Gods volk. Dát is de weg, wandel in dezelve en ook jij zult rust vinden voor je ziel. Die wens ik je van harte toe. Mag ik je anderzijds waarschuwen om toch vooral niet te breken? Wanneer je er nog niet ‘uit’ bent, blijf dan gewoon naar de catechisatie gaan. Blijf dan vragen om duidelijkheid en ernst in opvattingen en levensopenbaring. Wie het om waarheid te doen is, wie het om duidelijkheid te doen is, die zal het gegeven worden. Dat leidt nooit áf van de Heere, Zijn dienst en genadetroon. In tegendeel dat leidt er juist naar toe. Dat verbindt er des te meer aan. Niet breken dus, maar gáán in de weg van de onderwijzing vanuit het Woord. Opdat de tijd mag komen: ‘onderhoudend de eenheid der Kerk, zich onderwerpende aan haar onderwijzing en tucht, de hals buigende onder het juk van Christus…zich te voegen tot deze vergadering’ (NGB 28). Schijnbare vrijblijvendheid is gebondenheid aan de machten van leugen en duisternis. Vrijwillige en hartelijke binding aan de liefdedienst des Heeren geeft een vrede, die je in de wereld nergens zult vinden. Want buiten de Kerk is geen zaligheid’. (NGB 28) Aan het einde van de lijdenspsalm van de Zaligmaker staat: ‘Het zaad zal Hem dienen, het zal de Heere aangeschreven worden tot in geslachten. Zij zullen aankomen en Zijn gerechtigheid verkondigen aan het volk, dat geboren wordt, omdat Hij het gedaan heeft (Psalm 22: 31 en 32). Onze hoop voor jou en de toekomst van de kerk is alleen op het werk van deze Immanuël gericht.

Is het leerwerk niet duidelijk? Heb je nog een vraag naar aanleiding van een catechisatieles? Of wil je je catecheet iets vertellen waar je mee zit? Schroom niet, maar stel hem hieronder. Jouw catecheet is gekoppeld aan je leeftijdsgroep en zal je vraag beantwoorden. Het kan soms even duren voor je een bericht terugkrijgt. Hij zal je zo snel mogelijk persoonlijk hierover benaderen.